#HugotSnapPoetry

"Una at Huli"

Una palang kita makita
Ako ay nahulog na sa iyong mga mata,
Di ko akalain na sobrang lalim pala,
Di ko inaasahan na sobrang dilim din pala.
Na halos wala na akong makita.

Una minahal kita ng sobra sobra
Minahal kita higit pa mga sarili kong obra,
Oo mahal, obra ng pag ibig ko sayo.
Obra kung gaano ako nahulog sa pag mamahal mo.

Una di ko inaasahan na makikilala kita,
Una di ko inaasahan na magiging mahalaga ka,
Una di ko inaasahan na mamahalin kita ng sobra
At una di ko inaasahan na ako pa ang mang-iiwan satin'g dalawa.

Oo, mali ako. Iniwan kita dahil sa isang litrato,
Pero mahal naisip mo ba habang kinuhanan kayo,
naisip mo bang lumuluha ako ng palihim sa likod mo.

Una, sabi mo mahalaga ako sayo?
Sabi mo mahal mo ako?
Tangina, mahal ko.
Napapamura nalang ako sa sakit na dinadanas ko sayo.

Una, naniwala ako sayo.
Naniwala ako sa mga kataga at mga pangako mo na napako
At mga kathang isip na sa utak lang umiikot at naglalaho.

Mahal ko, masakit isipin na masaya ka na,
Mahirap tanggapin na may iba ka na,
Pero kung ako ba sya?, Magiging masaya ka pa din ba?

Ito'ng tula na to ay
Ang una at huli,
Unang tula na nilikha
para sa pagmamahal ko.
Huli, magtatapos sa obrang
sobrang puno ng sakit ng dahil sayo.

Huli... Huli na ang lahat
para sa ating dalawa,
Huli na ang kapalaran
dahil ayaw nang sang-ayunan.

Huli na ang pag ibig ko sayo
na tila para bang rosas at sampaguita,
na kagaya ng ating mga mata,
at mga labing naglapat para
sa pag ibig na walang wakas.

Huli na, huling huli na.
Mga mata ko'ng namumugto
dahil sa bawat pag tulo
ng bawat luha na alay sayo.

Huli na.
Tigil na.
Tama na.
Ayoko na.
Pagod na.
Suko na.

Mahal ko, paalam na. — Nathalie Layson