"Ang Nakaraan"

Nakaraan? Dapat pa bang balikan? O dapat nalang kalimutan.
Sa lumipas na panahon, nakatatak pa din sa aking isip ang hapdi at sakit ng kahapon.
Kahapon? Nung una payapa lamang akong namumuhay na tila ba'y batang naglalaro lamang at walang kamuwang muwang sa buhay.
Simula nung dumating ka? Aking buhay, binigyan mo ng kulay.
Pinaramdam mo sa'kin na ako ang kukumpleto sa'yong buhay.
Ang dami nating pangako sa isa't isa,
Nagsumpaang tayo na talaga.
Ngunit, Akala ko ikaw na,
Akala ko ikaw na ang kukumpleto sa'king buhay.
Ngunit ako'y pinatikim lamang pala ng iyong matatamis na salita.
Nasaan na? Nasaan na ang pangakong iyong binitawan?
Ako'y iyong iniwan lamang.
Katulad ka din ng iba na puro pangako lang.
Ang sakit diba?
Ang sakit maiwang mag-isa.
Ang sakit kumapit sa salitang ako'y iyong "mahal" pa.
Ngayon ako'y nakakapit pa din,
Ika'y iniisip pa din.
Nagbabakasaling ako'y iyong muling mahalin.
Ngunit ako'y tinanong ng aking isip,
Dapat ka pa bang alalahanin?
O
Dapat nalang ibaon sa limot ang aking damdamin.

—Claudette May Nepomuceno