Kalayaan mula sa taong ipinahiram ng mapaglarong tadhana
Hindi ko alam kung paano o kailan
Ngunit ito'y nasimulan
Pag-ibig na waring hindi na mapigilan
Bawat araw ikaw ang nasa isip
Bawat gabi ikaw ang panaginip
Para bang ang isip ayaw bumitaw sa iyong bisig
Ngunit ngayon ang tanging nais ay kalayaan mula sa sakit ng iyong pagibig
Sa simula pa lamang alam ko na wala patutunguhan
Dahil di mo ako magawang ipaglaban
Ngunit pagmamahal ko sayo'y di mapigilan
Pero Bakit nga ba kita minahal? Kung puro sakit at lumbay lang ang dulot ng iyong sinasabing pagmamahal.
Paano nga ba naging ganito ang lahat? Paano umabot sa ganito ang lahat?
Bakit kalayaan mula sayo ay mailap
Hanggang kelan ko makakayang tanggapin ang pangakong palaging sumasama sa hangin
Ipaglaban ang ating pagiibigan ang tanging hindi mo kayang gawin
Bakit habang tumatagal lalong nasasabik sayong pagmamahal wari'y ayaw bumitaw sa sakit na nararamdaman, bakit nga ba ang tao kapag nasasaktan mas lalong kumakapit sa sakit ng pagmamahal
Ayaw palayain ang sarili sa rehas ng maling pag-ibig
Wari'y naaadik sa pagmamahalang dulot lamang ay sakit
Kalayan lamang ang nais ko sa pait ng pagibig na ito
Nang aking matamasa ang nararapat sa walang kapantay na pagmamahal na aking kayang ibigay.
Aking ipgdarasal tunay na kalayaan mula sa taong ipinahiram lamang ng mapaglarong kapalaran.
Words by:aiyetot (Aiye Manalang)
0 comments